Καράς, Σίμων

(Στροβίτσι Ηλείας 1903 – Αθήνα 1999). Μουσικολόγος, λαογράφος και συγγραφέας. Μολονότι σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη μελέτη της ελληνικής μουσικής. Από νεαρή ηλικία μυήθηκε στα ηρωικά τραγούδια, ενώ έμαθε εκκλησιαστική μουσική κοντά στον ιερέα Στάθη Λαμπρινόπουλο. Το 1920 ξεκίνησε να συλλέγει δημοτικά τραγούδια και να τα καταγράφει στη βυζαντινή μουσική σημειογραφία, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με όλα τα θεωρητικά ζητήματα της ελληνικής μουσικής. Συγκεκριμένα, συγκέντρωσε 18.000 δημοτικά τραγούδια από όλες τις περιοχές του ελλαδικού χώρου σε 1.500 ταινίες, ηχογράφησε εκκλησιαστικούς ύμνους σε 200 ταινίες, ίδρυσε και διηύθυνε μουσική σχολή φωνητικής, οργάνων και χορού και έδωσε μεγάλο αριθμό συναυλιών δημοτικών τραγουδιών και εκκλησιαστικών ύμνων. Ίδρυσε ακόμη τον Σύλλογο για τη Διάδοση της Εθνικής Μουσικής (1929) και το τμήμα εθνικής μουσικής στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (1938), το οποίο είχε την ευθύνη μετάδοσης τραγουδιών από όλο τον ελλαδικό χώρο, σε εκπομπή με τον τίτλο Ελληνικοί Αντίλαλοι. Από το 1930 έψαλλε στον Άγιο Ελισαίο Αθηνών με ιερουργό τον Νικόλαο Πλανά, συνεχίζοντας την παράδοση των Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρου Μωραϊτίδη. Τέλος, έγραψε βιβλία μουσικού και εθνολογικού περιεχομένου, σπουδαιότερα από τα οποία είναι: Μέθοδος Ελληνικής Μουσικής, Αρμονικά, Ιωάννης μαΐστωρ Κουκουζέλης και η εποχή του, Βυζαντινή μουσική και παλαιογραφική έρευνα εν Ελλάδι, Γένη και διαστήματα εις την βυζαντινήν μουσικήν, Η Κάρπαθος και τα τραγούδια της, Για ν’ αγαπήσωμε την ελληνική μουσική, Οι μικρόβλαχοι, «Ο Θούριος» του Ρήγα και η μουσική του κ.ά. Το έργο του χαρακτηρίστηκε ως εθνικό και έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις, σημαντικότερες από τις οποίες ήταν το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1990), ο Τίμιος Σταυρός του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου της αρχιεπισκοπής Αθηνών (1993) κ.ά. Ο μουσικολόγος, λαογράφος και συγγραφέας Σίμων Καράς.